Tα πλεονεκτήματα της διεργασίας της διαφοροδιάγνωσης για το παιδί, την οικογένεια και τη σχολική μονάδα που φοιτά

Η διαφορική διάγνωση από τα επίσημα διαγνωστικά κέντρα στοχεύει στον εντοπισμό, την αξιολόγηση και τη υποστήριξη των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και συμβάλλει σημαντικά για το σχεδιασμό και εφαρμογή της παρέμβασης από τους ειδικούς που πλαισιώνουν τη σχολική μονάδα. Παράλληλα, λειτουργεί ως κινητήρια δύναμη για όλους τους επαγγελματίες που εμπλέκονται στην παρέμβαση, για να εμβαθύνουν τις γνώσεις τους σχετικά με τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν ή/και την εύρεση νέων τρόπων για την υλοποίηση.

Αυτό συνεπάγεται ένα Εξατομικευμένο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα (Ε.Ε.Π.) από το εκπαιδευτικό πλαίσιο που εντάσσεται ο μαθητής και ταυτόχρονα τη διασφάλιση των απαραίτητων πόρων για την εφαρμογή του πχ. εκπαιδευτικό υλικό, κατάλληλο εξοπλισμό, κτιριακές υποδομές (ΦΕΚ 199/τ.Α΄/2-10-2008), για την έγκαιρη και αποτελεσματική περάτωση των στόχων. Συγχρόνως, δίνει στους επαγγελματίες τα επικοινωνιακά εργαλεία για την ανταλλαγή πληροφοριών. Πολλά υποσχόμενος είναι ο ρόλος των εκπαιδευτικών, όπως υποστηρίζει η Gus στο άρθρο της, για την ευαισθητοποίηση και τη κατανόηση των δυσκολιών του παιδιού με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. από τους συμμαθητές και την ευρύτερη κοινότητα  για μία ομαλή ένταξη στην κοινωνία.

Μία επίσημη διάγνωση δίνει σημαντικές πληροφορίες τόσο για τους επαγγελματίες όσο και για την οικογένεια και το παιδί. Η διαφορική διάγνωση προσφέρει ανακούφιση, στο παιδί όταν ανακαλύπτει το αίτιο της δυσκολίας του. Δίνει την αίσθηση του ¨ανήκειν¨ και νομική προστασία συνάμα. Συνδράμει στο αυτοσυναίσθημα και διευκολύνει την αλληλεπίδρασή του με τους συνομήλικους. Παρέχει  ισότιμη πρόσβαση στην εκπαίδευση  και κοινωνική ένταξη χωρίς διακρίσεις και προκαταλήψεις (ΦΕΚ 199/τ.Α΄/2-10-2008).

Η διαφορική διάγνωση δίνει τη δυνατότητα στους γονείς να καταλάβουν τα αίτια που προκάλεσαν την αναπηρία και τις σχετικές δυσκολίες που την ακολουθούν. Επιπλέον, παρέχει χρήσιμες πληροφορίες για την κατάλληλη παρέμβαση – εξέλιξη και εύρεση πόρων, καθώς εξηγούν σε φίλους και συγγενείς την ιδιαίτερη συμπεριφορά του παιδιού τους. Έχοντας την επίσημη διάγνωση, οι γονείς αισθάνονται ότι έχουν τον έλεγχο της κατάστασης και δεν είναι μόνοι τους. Έχουν την υποστήριξη των ειδικών στην επίλυση του προβλήματος, και συγχρόνως έρχονται σε επαφή και με άλλους γονείς διευρύνοντας έτσι το υποστηρικτικό τους περιβάλλον.

 

Βάνα Λιούμη

BSc. Εργοθεραπεία, MSc. Ειδική Αγωγή

 

Βιβλιογραφία

• Gergen K, Hoffman L, Anderson H, (1996:3). Is Diagnosis a Disaster? A Constructionist Trialogue. New York: Wiley. https://www.swarthmore.edu/sites/default/files/assets/documents/kenneth-gergen/Is_Diagnosis_a_Disaster.pdf
• Gus L, (2000). Autism: Promoting peer understanding, in Educational Psychology in Practice:, Vol.16, No.3, 461-468. Published online 2014 Dec 20. https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/713666109
• Watson, S. L, (2008). Families and Differential Diagnosis of Developmental Disability in Journal on Developmental Disabilities, Vol.14:3, pp 51-61. https://oadd.org/wp-content/uploads/2008/01/JoDD_14-3_Watson.pdf
• Watson, S. L, (2008). “Something you have to do” ‐ Why Do Parents of Children with Developmental Disabilities Seek a Differential Diagnosis? in DevelopmentalDisabilities Bulletin,2008,Vol.36,No.1&2, pp. 168-198.https://files.eric.ed.gov/fulltext/EJ828952.pdf
• Lauchlan F, Boyle C, (2007) Is the use of labels in special education helpful? in Support for Learning 2007, Vol. 22, No. 1, pp. 36-42. doi; 1111/j.1467-9604.2007.00443.x
• Ν.3699/2008 «Ειδική αγωγή κα εκπαίδευση ατόμων με αναπηρία ή με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και άλλες διατάξεις», ΦΕΚ:199, τ.Α’, 02/10/2008.