Η εφηβεία δεν μπορεί να εννοηθεί ως απλό βιολογικό γεγονός. Οι οργανισμικές αλλαγές δεν γίνονται στο κενό αλλά μέσα σε ένα κοινωνικό πλαίσιο.
Την περίοδο αυτή οι έφηβοι τείνουν να υποκαταστήσουν τους γονείς και την οικογένεια τους με την προσκόλληση στην ομάδα των συνομηλικων τους. Αυτό θα λειτουργήσει σαν γέφυρα για τη μετάβαση από τις εξαρτητικές σχέσεις στη δόμηση της ταυτότητας.
Μέσα στις ομάδες των συνομηλίκων ο έφηβος αναγνωρίζεται, ανήκει και μοιράζεται εμπειρίες και με την κάλυψη της ομάδας θα μπορέσει να επιχειρήσει νέες προσπάθειες και να δοκιμάσει τις ικανότητες και τα όρια του.
Δίνεται προτεραιότητα στη συμμόρφωση με τα πρότυπα εμφάνισης, μουσικής και τρόπου διασκέδασης της ομάδας. Ο έφηβος πρέπει να είναι όμοιος με τα μέλη της ομάδας για να νιώθει ότι ανήκει και διαφορετικός από τα μέλη άλλων ομάδων για να νιώθει ότι υπάρχει.
Το σχολείο είναι ο χώρος που θα σχηματιστούν ομάδες, θα δοκιμαστούν ικανότητες, θα αναπτυχθούν σχέσεις, θα ανταλλαγούν εμπειρίες και θα διαμορφωθούν πρότυπα ζωής για τους εφήβους. Η σχέση με τους καθηγητές είναι ιδιαίτερα σημαντική καθώς αυτοί είναι πρωτεύουσες γονεϊκές φιγούρες σε μια περίοδο ανάπτυξης που αναζητούνται πρότυπα εκτός οικογένειας.
Οι γονείς χρειάζεται να κατανοούν τις αλλαγές και την ανάγκη συναισθηματικής απομάκρυνσης του εφήβου και πρέπει να ανταπεξέλθουν στις συσσωρευμένες ματαιώσεις στη σχέση τους με τον έφηβο της οικογένειας.
Επίσης είναι απαραίτητο για τους γονείς να είναι συναισθηματικά παρόντες, σταθεροί, δεκτικοί, ισχυροί και οι συζυγική τους σχέση να είναι αρκετά καλή για να μπορούν να αντέξουν την περίοδο αμφισβήτησης τους από τους εφήβους της οικογένειας.